Terapie dla dzieci i młodzieży

Terapia ręki to nie tylko ćwiczenia dłoni i palców, ale przede wszystkim usprawnianie całego ciała, dlatego ćwiczenia na początku skupiają się na obręczy barkowej i całej kończyny górnej.

Cel terapii:

Zaczynamy terapię w momencie:

• gdy dziecko niechętnie podejmuje czynności manualne (lepienie plasteliną, malowanie, występują trudności w zabawie małymi przedmiotami),
• gdy występują problemy w zakresie czynności samoobsługowych (ubieranie się / rozbieranie się, zapinanie guzików / różnych zapięć, wiązanie sznurowadeł),
• gdy widoczne jest nieprawidłowe napięcie w obrębie dłoni (obniżone / wzmożone), co skutkuje stosowaniem niewłaściwej siły mięśni podczas czynności precyzyjnych, nieprawidłowym chwycie narzędzia pisarskiego,
• gdy występują trudności w zakresie współpracy rąk (widoczne np. podczas zabaw manipulacyjnych angażujących obie ręce),
• gdy dziecko nie lubi dotykać różnorodnych faktur / bądź, gdy dziecko dostarcza sobie silnych wrażeń np. siada na dłoniach, domaga się silnego uścisku dłoni, zaciska mocno dłonie,
• gdy występuje obniżona sprawność grafomotoryczna w stosunku do wieku (rysowanie, kolorowanie),
• gdy dziecko ma obniżony poziom graficzny pisma (dysgrafia),
• gdy dziecko przyjmuje nieprawidłową pozycję ciała podczas zadań stolikowych.

Jak wygląda terapia?

W zależności od występujących zaburzeń terapia opiera się na wzmacnianiu siły mięśniowej, likwidowaniu napięć, stymulacji dotykowej (czucia powierzchniowego i głębokiego), doskonaleniu chwytu, doskonaleniu koordynacji wzrokowo – ruchowej, rozwijaniu sprawności rąk, doskonaleniu koordynacji obustronnej.

Cel terapii:

• rozwój, zwiększenie samodzielności w czynnościach wykonywanych w życiu codziennym;
• odkrywanie umiejętności i predyspozycji do pracy i tworzenia;
• zmniejszenie frustracji, stresu i napięcia nerwowego;
• poprawa samopoczucia oraz zdolności interpersonalnych, umiejętność nawiązywania przyjaźni.

Jak wygląda terapia?

Terapia zajęciowa polega na angażowaniu pacjenta w różne aktywności z dziedziny zajęć psychoruchowych. W czasie zajęć podejmowane są ćwiczenia, które działają kilkutorowo: na sprawność fizyczną, na samopoczucie i rozwój intelektualny. Rodzaj terapii dobierany jest indywidualnie do możliwości i potrzeb.

Dogoterapia zajmuje się wspomaganiem rozwoju emocjonalnego i poznawczego dziecka, uczy spontanicznej reakcji na określone sytuacje. Umożliwia budowanie motywacji, gdyż obecność psa jest zachętą do wykonywania ćwiczeń i przyswajania wiedzy.

Jak wygląda terapia i jaki jest jej cel?

Podczas zajęć dogoterapeuta pracuje nad:

• zwiększeniem aktywności i sprawności ruchowej;
• doskonaleniem umiejętności okazywania emocji oraz reagowania na nie;
• polepszeniu koncentracji;
• zwiększeniem swojego poczucia odpowiedzialności i samodzielności;
• przełamywaniem lęku przed zwierzętami;
• nauką empatii i wrażliwości;
• usprawnianiem ruchowym i psychoruchowym motoryki dużej;
• budowaniem bezpiecznych relacji z psem i poczuciem bezpieczeństwa na zajęciach.

Cel terapii:

• nabycie prawidłowego wzorca ruchowego,
• świadomość położenia swojego ciała w przestrzeni,
• poznanie schematu swojego ciała,
• ustalenie dominacji stronnej,
• przekraczanie linii środkowej ciała,
• integrację odruchów pierwotnych,
• umiejętność utrzymywania równowagi statycznej i dynamicznej,
• nabycie umiejętności wykonywania ruchów sekwencyjnych stosowanych w życiu codziennym,
• dostarczanie odpowiedniej stymulacji ruchowej, wzrokowej, taktylnej i słuchowej,
• regulację napięcia mięśniowego,
• kształtowanie równowagi emocjonalnej i polepszenie samopoczucia,
• łatwiejsze nabywanie i rozwijanie umiejętności szkolnych (czytanie, pisanie),
• rozwój koordynacji wzrokowo – ruchowej,
• rozwój koncentracji uwagi,
• ćwiczenie pamięci,
• tempo przetwarzania informacji i reakcji na bodziec,
• wielozadaniowość i gotowość do wykonywania multi-procesów.

Jak wygląda terapia?

Terapia bazuje na badaniach potwierdzających, że ruch jest podstawą wszystkich procesów uczenia się. Ćwiczenia zawarte w programie terapeutycznym uwzględniają trzy osie ciała i sześć pozycji rozwojowych. Integracja bilateralna wspiera rozwój nowych synaps w mózgu, które przyspieszają proces przekazywania impulsów nerwowych i ulepszają funkcjonowanie kory mózgowej, co w efekcie prowadzi do prawidłowego rozwoju.

Masaż ten nazywany jest również „Dotykiem Miłości”, ponieważ dotyk jest pierwszą i najważniejszą formą komunikacji dla niemowlęcia w pierwszych miesiącach jego życia. Tulenie, kołysanie, masowanie, głaskanie dziecka daje mu poczucie bezpieczeństwa i prowadzi do właściwego rozwijania się jego układu nerwowego.

Stymulacja dotykowa jest tak samo ważna dla dziecka, jak pokarm i codzienna pielęgnacja.

Cel terapii:

Korzyści wypływające z regularnego masowania dziecka to m.in:

• Stymulowanie prawidłowego rozwoju psychoruchowego,
• Stymulowanie układu nerwowego,
• Pomoc w uregulowaniu snu,
• Pogłębianie świadomości własnego ciała,
• Wyciszenie, uspokojenie,
• Podnoszenie odporności organizmu,
• Budowanie głębokiej więzi między rodzicem a dzieckiem,
• Stymulacja rozwoju mowy,
• Czerpanie radości z bycia razem.

Dla kogo?

Kurs masażu Shantala wykonywanego niemowlętom od 2-go tygodnia do 9-go miesiąca życia, przeznaczony jest dla rodziców i opiekunów. Masaż warto wykonywać dzieciom zdrowym, jak również tym z wyzwaniami rozwojowymi. Masować można nie tylko niemowlęta, ale także kilkuletnie dzieci.

Jak wygląda kurs?

Kurs składa się z cyklu 4 spotkań trwających około 90min. Spotkania odbywają się w tygodniowych odstępach czasu, aby spokojnie, systematycznie wprowadzać poszczególne etapy masażu w codzienny tryb życia niemowlęcia. Kurs odbywa się w kameralnych grupach do 3 rodziców/opiekunów z dziećmi lub indywidualnie.

W trakcie spotkania rodzic/opiekun poznaje teoretyczne założenia masażu oraz uczy się praktycznego zastosowania masażu Shantala u swojego dziecka. Dodatkowo ma możliwość nauczyć się podstawowych technik pielęgnacji niemowlęcia.

Cel terapii:

Trening Umiejętności Społecznych ma na celu kształtowanie oraz rozwijanie takich zdolności i zachowań jak:

• samoświadomość - rozwój zdolności do uświadamiania sobie uczuć własnych oraz innych osób, co jest niezbędne do prawidłowych interakcji społecznych, właściwego kontrolowania własnych emocji, jak również kontroli nad własnymi uczuciami i impulsami,
• aktywne słuchanie – nauka umiejętności słuchania innych oraz analizowania wypowiedzi i odnoszenia się do nich w kontekście własnych odczuć i przemyśleń,
• obserwacja zachowań, reakcji oraz odczuć innych osób, refleksji nad werbalnymi i niewerbalnymi aspektami interakcji interpersonalnych,
• rozwijanie kreatywności i wyobraźni - zdolności do postrzegania spraw z punktu widzenia innej osoby,
• tolerancja – rozwijanie poszanowania dla różnic interpersonalnych.

Dla kogo?

Zajęcia skierowane są między innymi do osób:

• które doświadczają trudności w funkcjonowaniu społecznym,
• dla osób z zaburzeniami: ADHD, Zespół Aspergera, Autyzm,
• dla osób zagrożonych niedostosowaniem społecznym.

Jak wygląda terapia?

Zajęcia prowadzone są przez psychologa i pedagoga. Podczas zajęć uczestnicy uczą się umiejętności społecznych niezbędnych w codziennym funkcjonowaniu, a tym samym rozwijają swoje kompetencje społeczne. Uczestnicy uczą się rozpoznawać i reagować na swoje i cudze emocje, uczą się prawidłowej komunikacji oraz współpracy w grupie. Podczas zajęć uczestnicy analizują zarówno swoje, jak i innych zachowanie, w określonych sytuacjach.

Jak wygląda terapia i jaki jest jej cel?

Terapia ma postać „naukowej zabawy” i polega na właściwym dawkowaniu odpowiednich bodźców sensorycznych, a także dostosowaniu ćwiczeń do wieku dziecka, tak by były zgodne z poszczególnymi krytycznymi okresami rozwojowymi. Dziecko staje przed zadaniami, które nie są dla niego ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne, czyli stanowią wyzwanie, któremu można sprostać.

Zajęcia odbywają się w specjalnie przystosowanej sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt do terapii. Sama terapia nie jest wyuczonym i stale powtarzanym schematem ćwiczeń, ale „sztuką ciągłej analizy zachowania dziecka i permanentnego doboru i modyfikacji stosowanych zadań”.

Fizjoterapia, oznaczająca dosłownie przywracanie sprawności, to rodzaj holistycznej terapii, gdzie długość terapii oraz metody, jakie zostaną w niej zastosowane zależne są od stanu zdrowia pacjenta oraz stopnia utraty danych funkcji.

Cel terapii:

Zadaniem fizjoterapii jest poprawa sprawności ruchowej, zmniejszenie dolegliwości bólowych, powrót do danych czynności, zmniejszanie barier i ograniczeń w życiu codziennym.

Elementy terapii:

Rehabilitacja składa się m. in. z kinezyterapii ( leczenia ruchem), masażu oraz fizykoterapii.

Dla kogo?

Zajęcia pedagogiczne skierowane są do dzieci, które uzyskały orzeczenie z poradni psychologiczno-pedagogicznej ze wskazaniem o potrzebie kształcenia specjalnego lub opinię o wczesnym wspomaganiu rozwoju czyli:

• dzieci z zaburzeniami rozwojowymi,
• dzieci z niepełnosprawnością i z chorobami przewlekłymi, w tym m.in. z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową, z wadami słuchu, autyzmem, zespołem Aspergera, zespołem Downa i innymi zespołami genetycznymi,
• uczniów niedostosowanych społecznie,
• uczniów z trudnościami w nauce powstałymi w następstwie wad rozwojowych,
• uczniów z diagnozą specyficznych trudności w nauce.

Cel terapii:

Celem zajęć pedagogicznych jest kształtowanie i rozwijanie umiejętności z zakresu:

• funkcji wzrokowych,
• funkcji słuchowych,
• motoryki małej, w tym terapii ręki,
• koordynacji wzrokowo – ruchowej,
• rozwoju poznawczego,
• umiejętności szkolnych (czytanie, pisanie, liczenie),
• umiejętności komunikacyjnych, w tym komunikacji wspomagającej u dzieci z wyzwaniami rozwojowymi.

W czasie zajęć dotykane są sfery rozwoju osobistego, inteligencji emocjonalnej, wzmacniania systemu wartości.

Cel terapii:

Celem jest, by nasi podopieczni nauczyli się:

• wyrażania własnych emocji oraz radzenia sobie z nimi
• pokonywania swoich barier
• radzenia sobie z kryzysami, porażkami
• zrozumienia siebie i otoczenia
• szacunku do siebie i innych
• poczucia własnej wartości
• dostrzegania mocnych stron oraz uwrażliwiania na słabe strony

Dla najmłodszych, kontakt z koniem jest często niezastąpionym źródłem pomocy, dzięki hipoterapii można łatwiej pokonywać lęki, budować więzi, wyrażać własne emocje.

Cel terapii:

• normalizowanie napięcia mięśni – rozluźnianie zbyt napiętych (spastycznych) oraz mobilizowanie mięśni osłabionych, poprawienie symetrii napięcia mięśniowego oraz postawy ciała;
• przekazywanie wzorca chodu (torowanie neuronalne);
• poprawa równowagi, orientacji w przestrzeni, orientacji w schemacie ciała, koordynacji wzrokowo-ruchowej;
• stymulowanie zmysłów, zwłaszcza czucia głębokiego;
• rozwijanie umiejętności poznawczych: praca nad koncentracją uwagi, uczenie nowych pojęć i umiejętności;
• poprawa samooceny, zwiększenie poczucia własnej wartości;
• hamowanie odruchów patologicznych (przez odpowiednie ułożenie lub posadzenie dziecka na koniu).

Jak wygląda terapia?

W sesji terapeutycznej uczestniczą zazwyczaj dwie osoby – jedna z nich prowadzi konia i dba o zachowanie bezpieczeństwa, druga prowadzi zajęcia właściwe - ćwiczenia terapeutyczne. Cała sesja trwa zazwyczaj około pół godziny. Praca rozpoczyna się od zapoznania z koniem – etap tworzenia więzi emocjonalnej i przezwyciężania lęków. Dzieci uczestniczą wtedy w czesaniu konia, głaszczą go i oswajają się z obecnością zwierzęcia, po czym są gotowe na nim usiąść. Podczas jazdy, dziecko czuje ruchy zwierzęcia, wykonuje różne ćwiczenia sprzyjające rehabilitacji.

Cel terapii:

Głównym celem jest oddziaływanie słuchowo-ruchowe, które przekłada się na:

• usprawnienie oddechu;
• korygowanie wad wymowy i zaburzeń słuchu;
• kształtowanie prawidłowej fonacji;
• usprawnienie narządów mowy;
• uwrażliwienie na cechy muzyki i mowy (rytm, tempo, melodia, dynamika, barwa dźwięku, metrum);
• doskonalenie słuchu fonematycznego;
• kształtowanie pamięci muzycznej;
• kształtowanie szybkiej reakcji ruchowej na sygnały słowne, dźwięk, ciszę;
• budowanie umiejętności percypowania i odtwarzania ruchem tempa, rytmu, akcentacji i ekspresji w muzyce oraz wypowiedzi słownej;
• poprawę koncentracji uwagi.

Terapia poprzedzona jest diagnozą, opartą na wywiadzie, obserwacji i analizie specjalistycznych testów.

Neurologopedia - zajmuje się diagnozą i terapią różnych postaci zaburzeń komunikacji spowodowanych uszkodzeniem OUN.

Cel terapii:

• usprawnienie motoryki narządów mowy
• korygowanie wad wymowy
• poprawienie jakości funkcji językowej, oddechowej, fonacyjnej
• rozbudowanie zasobu słownictwa czynnego i biernego
• wypracowanie alternatywnych zachowań komunikacyjnych

Elementy terapii:

• Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (AAC): Makaton, PECS
• Masaż logopedyczny
• Nauka jedzenia i połykania
• Metoda symultaniczno-sekwencyjna
• Metoda krakowska

Łączy w sobie zalecenia pielęgnacyjne, techniki normalizujące napięcie mięśniowe i hamujące nieprawidłowe odruchy oraz stymulujące do wykształcenia poprawnej kontroli motorycznej.

Likwidowanie dysbalansu w ciele, kształtowanie nawyków prawidłowego utrzymywania ciała w przestrzeni i wykonania poprawnych ruchów.

Podczas ćwiczeń układa się dziecko w określonych pozycjach wyjściowych i uciska wybrane strefy stymulacji na ciele, w celu odblokowania zaburzonych chorobą funkcji ruchowych.

Cel terapii:

• rozwijanie zdolności i utrzymywania uwagi i koncentracji słuchowej;
• wspieranie nauki i umiejętności czytania;
• poprawa zdolności artykulacyjnych i komunikacyjnych;
• normalizacja napięcia mięśniowego, które przekłada się na postawę ciała oraz utrzymanie równowagi i koordynację ruchową.

Dla kogo?

Trening Johansena wspiera osoby z:

• opóźnionym rozwojem mowy;
• dysleksją;
• MPD;
• ADHD;
• spektrum autyzmu;
• zaburzeniami koncentracji;
• zaburzeniami uwagi i percepcji słuchowej oraz nadwrażliwością na dźwięki;
• trudnościami w nauce.

Jak wygląda terapia?

Program Johansen IAS opiera się na nagranej na syntezatorze muzyce odpowiednio dobranej do potrzeb uczestnika programu. Utwory muzyczne, obejmujące różne częstotliwości, działają w sposób stymulujący poprawiając funkcjonowanie uwagi słuchowej uczestnika. Do realizacji programu potrzebne są jedynie słuchawki i odtwarzacz płyt CD.

Trening słuchowy Johansena poprzedzony jest diagnozą obejmującą wywiad, badanie audiometrii tonalnej oraz testy mowy utrudnionej (w tym test dychotyczny). Na podstawie diagnozy tworzony jest indywidualny program zawarty na płycie CD, który powinien być słuchany każdego dnia, przez 10 minut. Postępy w terapii kontrolowane są w zależności od wieku, co 4-8 tygodni, a po kolejnym badaniu zostaje nagrywana kolejna płyta CD. Terapia Johansena kończy się stopniowo poprzez zmniejszanie liczby dni i skracanie czasu słuchania utworów. Cały program Indywidualnej Stymulacji Słuchu trwa od 6 do 18 miesięcy, u dzieci od 9 do 10 miesięcy.

Trening Neuroflow prowadzony jest on-line i jest dostępny na na platformie internetowej. Dostęp do platformy można uzyskać po przebyciu diagnozy w naszej Poradni.

Cel terapii:

Celem jest praca nad poniższymi wskazaniami do terapii:

• Trudności w skupieniu uwagi;
• Trudności w nauce, pisaniu i czytaniu, w nauce języków obcych;
• Problemy z rozumieniem mowy, gdy w otoczeniu jest szum, gwar lub hałas;
• Trudności z rozumieniem dłuższych lub złożonych poleceń ustnych;
• Dziecko prosi często o powtórzenie pytania lub wypowiedzi;
• Dziecko często sprawia wrażenie nieobecnego;
• Dziecko chorowało na przewlekłe wysiękowe zapalenia ucha środkowego lub na ostre zapalenia ucha, miało przerośnięty migdałek gardłowy;

Dla kogo i jak wygląda terapia?

Program ćwiczeń pozwala na dostosowanie ich tempa oraz stopnia trudności do potrzeb dziecka i możliwości rodziców – trening prowadzony może być w domu pacjenta, pod kontrolą rodzica lub w gabinecie terapeuty. Stopień trudności zadań dostosowywany jest do możliwości dziecka i zmienia się w sposób adaptacyjny, tak aby zadanie nie było zbyt łatwe, ani zbyt trudne. Trening słuchowy składa się z modułów, które odpowiadają potrzebom każdego z typów klinicznych zaburzeń przetwarzania słuchowego. Program jest dostosowany do kilku poziomów rozwojowych, od wieku przedszkolnego do młodzieży.

Efekty terapii:

• różnicowanie dźwięków mowy, poprawa nauki czytania i pisania, nauki języków obcych;
• utrzymanie uwagi na głosie nauczyciela w szumie i hałasie;
• podzielność uwagi, gdy jednocześnie mówi kilka osób;
• wydłużenie pamięci słuchowej;
• rozwijanie mowy, prawidłowej artykulacji i melodii języka.

Metoda Tomatisa – trening uwagi słuchowej

Metodę kształcenia uwagi słuchowej wynalazł 40 lat temu francuski otolaryngolog, foniatra i neurolog – prof. Alfred Tomatis.

Podstawowym celem tej metody jest wspieranie funkcji, dzięki czemu następuje poprawa koncentracji, jakości uczenia się oraz rozwijanie zdolności językowych i komunikacyjnych, a także zwiększanie kreatywności oraz poprawa zachowań społecznych.

Metoda polega na słuchaniu dźwięków za pomocą urządzenia, zwanego „elektronicznym uchem”, które jest idealnym modelem ludzkiego ucha – „ćwiczy” ono ucho w taki sposób, aby mogło pracować bez zakłóceń. Tym ćwiczeniom stymulacji zostaje poddany centralny układ nerwowy, a w szczególności kora mózgowa, która stanowi centrum procesów myślenia. Podczas słuchania dźwięków o różnej częstotliwości wpływamy na usprawnianie czynnego słuchania. Prof. Tomatis położył szczególny nacisk na wykorzystanie dźwięków wysokich określanych mianem „pobudzających”. Zauważył on, że gdy mózg jest dobrze „naładowany”, to łatwiej jest się skoncentrować, zapamiętywać i uczyć. Celem terapii jest pobudzanie mózgu za pomocą wysokich dźwięków, odpowiednio przefiltrowanych, zawartych w muzyce Mozarta oraz chorałach gregoriańskich.

Dźwięki o wysokich częstotliwościach mają działanie pobudzające, podczas gdy dźwięki o niskich częstotliwościach wywołują efekt zmęczenia. Dlatego też w treningu wykorzystywane są głównie dźwięki o wysokich częstotliwościach. Trening słuchowy przyczynia się do poprawy lateralizacji słuchowej, tzn. sprawia, iż prawe ucho staje się dominujące. Przez co można lepiej kontrolować parametry głosu (intonację, barwę, głośność, rytm), a także płynność mowy, co znacznie podwyższa poziom komunikacji z innymi. W efekcie powoduje to polepszenie samopoczucia, samooceny oraz wzrost wiary we własne siły. Trening pozytywnie wpływa również na umiejętność zapamiętywania, uczenia się, w tym także na zwiększenie skuteczności nauki języków obcych.

EFEKTY STOSOWANIA METODY W PRZYPADKU DOROSŁYCH

• Polepszenie umiejętności komunikowania się.
• Łatwiejsze radzenie sobie ze stresem.
• Lepsza koncentracja uwagi.
• Szybsze i trwalsze zapamiętywanie.
• Skuteczniejsze uczenie się.
• Szybsze przyswajanie języków obcych – skrócenie czasu nauki (poprawna płynność wypowiedzi).
• Skuteczniejsza kontrola emocji.
• Lepsza umiejętność relaksowania się, odbudowy własnych sił witalnych oraz większa wiara w siebie.

Czym wyróżnia się terapia słuchowa w VIVO?

• Terapię opieramy na założeniach A. Tomatisa, zapewniając skuteczność dzięki najwyższej jakości dźwięku.
• Jako jedyni w rejonie korzystamy z certyfikowanego sprzętu PROTEAC Besson of Switzerland.
• Pracujemy z dźwiękiem przetwarzanym w systemie analogowym, gwarantującym pełny zakres częstotliwości i płynność dźwięku.
• Nie stosujemy "uproszczonych" wersji sprzętu cyfrowego (MP3, MP4, CD), co wpływa na skuteczność terapii.